Wetenschappelijke naam: Phellinus robustus
Synoniemen: —
Nederlandse naam: Eikenvuurzwam
Taxonomische indeling: Basidiomycetes; Aphyllophorales
Beschrijving en levenscyclus:
Op de stam en vaak rondom oude takstompen verschijnen langzaam groeiende, halfronde tot hoefvormige, vuistgrote knobbels met een ronde, stompe rand. De bovenzijde is grauwbruin, maar in een later stadium doorgaans bedekt met een groene algenlaag. De oppervlakte is hard en houtachtig. De onderzijde is roestbruin. De vruchtlichamen komen zowel solitair als groepsgewijs voor.
De meerjarige vruchtlichamen verschijnen het gehele jaar door en blijven vele jaren achtereen op de boom. De schimmel tast de boom voornamelijk aan via afgestorven of afgebroken takken.
Type aantasting:
Houtparasitaire, witrot veroorzakende schimmel.
Waardplanten:
Eik (Quercus robur en Quercus petraea).
Aangetaste plantendelen:
Stam (vaak hoger op de stam) en zware takken.
Aantastingsbeeld:
Aan de buitenzijde van de boom is doorgaans alleen het vruchtlichaam van de schimmel te zien.
Mogelijke verwarring met andere aantastingen:
Andere houtrot veroorzakende schimmels zoals Ganoderma spp.
Schade:
De schimmel is een houtparasiet die het hout van de stam verzwakt waardoor de boom op den duur gevoelig wordt voor stambreuk. Op plaatsen waar door de aantasting het cambium wordt gedood kan plaatselijk bastafsterving optreden.
Verspreiding van de ziekte:
In Nederland komt de aantasting weinig algemeen voor.
Bestrijding:
Teelt: De schimmel zélf kan moeilijk worden bestreden, maar de kans op infectie kan worden
verkleind door afgebroken en afgestorven takken en takstompen op de juiste wijze uit te
snoeien.
Sanitair: Geen praktische optie.
Chemisch: In de praktijk niet van toepassing.
Aanvullende opmerkingen:
De schimmelaantasting treedt vooral bij oudere bomen op.